19 Эгер бир адам, Алланы акълында туткъанда, азапларгъа къатланса ве адалетсиз шейлерге чыдаса, Алланынъ разылыгъыны тападжакъ.
Манъа къаршы тизген тюшюнджелеринъизни, сизинъ ниетлеринъизни билем.
Манъа: «Аха, аха!» – дегенлер озь масхаралыгъындан утанып, арткъа чекильсинлер!
Эгер сизни севгенлерни севсенъиз, бунен насыл савап къазанаджакъсынъыз? Гуналылар да озьлерини севгенлерни севелер!
Адамлар сизге бунынъ эписини Меним Адым ичюн япаджакълар, чюнки Мени Ёллагъанны бильмейлер.
Барнаба о ерге кельгенде, Алланынъ мераметини корип къуванды. Раббиге бутюн гонълюнен берилинъиз деп, эписини чагъырды.
Шунынъ ичюн акимиетлерге бойсунмакъ керек, тек джезадан къоркъкъанындан дегиль де, видждан борджудандыр.
Энди не олгъан олсам, Алланынъ эйилигинен олдым. Онынъ манъа косьтерген эйилиги бошуна чыкъмады, чюнки мен эльчилернинъ эписинден чокъ чалыштым. Даа догърусы чалышкъаным озюм дегиль, манъа берильген Алланынъ эйилиги чалышты.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Шимди, дин къардашларымыз, сизлерге Македониядаки иманлыларнынъ джемиетлерине Алла берген эйилик акъкъында бильдирмеге истеймиз.
Шу себептен бу азапларны чекем. Амма мен утанмайым. Кимге инангъанымны билем; эминим ки, манъа залог оларакъ берильген ишни о куньге къадар сакъламагъа Онынъ кучю бар.
Акис алда, къурбанларны кетиргенлер оларны бир даа алып кетирмез эди, чюнки олар бир кереден элялланыр эди ве бир даа озьлерини гуналы саймаз эдилер.
Эгер япкъан гунанъыз ичюн таякъ ашап чыдасанъыз, бу сизге насыл шереф кетиреджек? Амма яхшылыкъ япкъанынъыз ичюн, азапкъа чыдасанъыз, Алланынъ разылыгъыны тападжакъсынъыз.
Сизлерден ич кимсе къатиль, хырсыз, яман ишлер япкъан я да башкъасынынъ малыны тутып алмагъа тырышкъан киби олып, азап чекмесин.