Шу арада дюньянынъ адамы топланып, къалабалыкъта бир-бирининъ аякъларына басып тура эдилер. Иса башта Озь шегиртлерине айтып башлады: – Фериселернинъ маясындан, яни экиюзьлюликтен сакъынынъыз!
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.
Агъа-къардашларым, бири-биринъизни яманламанъыз! Озь агъа-къардашыны яманлагъан я да оны суд эткен адам Алланынъ Къануныны яманлай ве Къанунны суд эте. Эгер сен Къанунны суд этсенъ, сен Къанунны беджермекнинъ ерине суд этиджи оласынъ.