13 Шунынъ ичюн акъылларынъызны арекетке азырланъыз ве айыныкъ олунъыз. Иса Месих кельген вакътында сизлерге бериледжек эйиликке бутюнлей умют багъланъыз.
РАББИнинъ къувети Ильяснен эди. О, урбаларыны къушакънен багълады ве тап Йизреэлге къадар Ахавнынъ огюнде чапты.
Алланынъ адамы Гехазийге: – Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.
Шимди эркек киби, азырлан да, Мен сорайым, сен анълат.
Эписи къопайларгъа бакъып, оларны ашала, яман адамларны олгъан ерлеринде ёкъ эт.
Оны ашагъан вакъытта беллеринъиз багълы олсун, аякъкъапларынъыз аякъларынъызда, таякъларынъыз къолларынъызда олсун. Оны ашыкъчанлыкънен ашанъыз. Бу – РАББИнинъ Песахыдыр.
Инсафлыгъы – белине багълагъан къушакъ киби, ишанчлылыгъы – янбашына багълагъан къушакъ киби оладжакъ!
Сен тур, азырлан! Санъа бутюн буюраджакъларымны оларгъа айт. Олардан къоркъма! Ёкъса, оларнынъ козьлери огюнде сени урып йыкъарым.
оларгъа: «Сизлер де меним юзюм багъыма барынъыз, мен сизлерге ляйыкъ акъкъынъызны берерим», – деди. Олар бардылар.
Эр вакъыт бутюнлей азыр олунъыз: урбаларынъыз къушакънен багълы ве чыракъларынъыз янып турсун.
Инсан Огълу Озюни косьтереджек кунюнде де тамам ойле оладжакъ.
Аксине: «Ашымны азырла, ишке бель багълап, аш ашагъанымдже манъа хызмет эт, ондан сонъ озюнъ ашап-ичерсинъ», – демезми?
Куньдюзге ярашкъан инсафлы яшайышны кечирейик; намуссыз отурышлар ве ичкиджиликке, ороспулыкъ ве ахлякъсызлыкъкъа, къавгъа ве пахыллыкъкъа берильмейик.
Эр яратылгъан шей Алла Озь огъулларыны ачыкъ косьтереджегини умютнен беклей.
шунынъ ичюн сизде Алланынъ эр бир бахшышы бар ве сиз Раббимиз Иса Месихнинъ пейда оладжагъыны беклейсинъиз.
Дюнья тургъандже бу учь шей турар: иман, умют, севги. Ве оларнынъ арасында энъ буюги – севгидир.
Шунынъ ичюн, белинъизни акъикъатнен багъланъыз, кокрегинъизге догърулыкъ зырхыны такъынъыз,
Сизинъ омрюнъиз – Месих. О, пейда оладжакъ вакъытта сизлер Онен берабер шуретте пейда оладжакъсынъыз.
Рабби Иса Озь къудретли мелеклеринен берабер коклерден кельгенде, Алла сизге, азап чеккенлерге, ве бизге раатлыкъ береджек.
Амма сен эр шейге айыныкъ ол, агъырлыкъкъа даян, Къуванчлы Хаберни даркъат, хызметинъни яхшы беджер.
Энди мени инсафлыкъ таджы беклей. Оны манъа адалетли къады олгъан Рабби о куню береджек, ве тек манъа дегиль, Онынъ келювини севгинен беклегенлернинъ эписине де береджек.
Онынъ ичюн, джесаретинъизни джойманъыз. Келеджекте о, сизге буюк мукяфат береджек.
Месих исе, Огъул олып, Алланынъ Эвинде башлыкъ эте. Онынъ Эви исе – бизмиз. Лякин бизге ишанчымызны ве биз макътангъан умютимизни сонъунадже къатты тутмакъ керек.
Шу умют – къайыкъкъа якъыр киби, о, джангъа ишанч ве хавфсызлыкъ бере. Бу умют ярдымынен биз Энъ Мукъаддес Ернинъ пердеси артына кечип оламыз.
Месих де, чокъ адамларнынъ гуналарыны Озь бойнуна алмакъ ичюн, бир кере къурбан олды. Экинджи сефер кельгенде, кене гуналарны ёкъ этмек ичюн дегиль, Оны беклегенлерге къуртулыш кетирмек ичюн келеджек.
Пейгъамберлер сизлерге бериледжек къуртулышны гъайретнен огрене, анъламагъа тырыша ве сизге азырланаджакъ эйилик акъкъында эвельден айта эдилер.
Юреклеринъизде Рабби Месихке айры ер беринъиз. Сизден умютинъиз акъкъында эр бир сорагъан адамгъа джевап бермеге эр вакъыт азыр олунъыз.
Эр шейнинъ сонъу якъындыр. Шунынъ ичюн акъыллы олмакъ ве, дува окъумакъ ичюн, айыныкъ олунъыз.
Буны мен Силуаннынъ ярдымынен (меним фикримдже, о, сизинъ ишанчлы къардашынъыз) сизлерге къыскъадан язып алдым, сизлернинъ гонълюнъизни алмагъа ве сизге бойле шаатлыкъ бермеге истедим: шу – Алланынъ акъикъий эйилигидир. Ондан узакълашманъыз!
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.
О, насыл элял олса, Онъа бойле умют багълагъан эр бир адам да эляллана.