27 Шеэрнинъ четине якъынлашкъанда, Смаил Шаулгъа: – Хызметчинъе айт, бизим огюмизде кетсин, – деди. О да огде кетти. – Сен исе шимди токъта, мен санъа Алланынъ айткъанларыны ачайым, – деди.
Ешая онъа: – РАББИнинъ сёзлерини динъле.
Сонъ Смаил зейтюн ягъына толу савутны алып, оны Шаулнынъ башына тёкти, оны опьти ве: – Мына, РАББИ сени ягънен сюртип, Озюнинъ мирасынынъ укюмдары эте.
Смаил Шаулгъа: – Токъта, РАББИ манъа геджеси айткъан сёзлерини айтайым, – деди. Шаул исе: – Айт, – деди.
Саба олар турдылар. Танъ аткъанда, Смаил Шаулны эв тёпесине чагъырып: – Тур, мен сени йиберейим, – деди. Шаул тургъан сонъ, о ве Смаил эвден чыкътылар.