20 – Учь кунь эвельси джоюлгъан эшеклеринъ акъкъында къасеветленме – олар тапылды. Энди санъа ве бабанънынъ эвине Исраильде эр бир арзу этильген шей бериледжек, – деди.
Алламнынъ Эвини севгеним ичюн, Мукъаддес Эвге азырлагъан шейлерден гъайры, шахсий хазинемден алтын ве кумюш шейлерни Алламнынъ Сарайы ичюн берем:
Амма джанымны ёкъ этмеге истеген адамлар ернинъ теренлигине тюшип кетсинлер.
Ер юзюндеки дегиль, коклердеки шейлерни тюшюнинъиз.
Шаул эмджесине: – О бизге эшеклер тапылгъаны акъкъында айтты, – деди. Лякин падишалыкъ япаджагъы акъкъындаки Смаилнинъ сёзлерини ачмады.
Бойлеликнен, сизинъ талап эткен, сечип алгъан падишанъыз – мына. РАББИ сизге падиша къойды.
Эгер де РАББИни динълемейип, РАББИнинъ эмирлерине къаршы чыкъсанъыз, РАББИ, баба-деделеринъизге къаршы чыкъкъаны киби, сизге де къаршы чыкъаджакъ.
Олюм алында яткъанда, янындаки къадынлар онъа: – Къоркъма, сен огъул таптынъ, – дедилер. О исе кимсеге джевап бермей, къулакъ асмай эди.
Халкъ Смаилнинъ сёзлерини динълемеге разы олмады ве: – Ёкъ, бизим падишамыз олсун, – деди.
ве онъа: – Мына сен энди къартайдынъ, огъулларынъ исе догъру ёлдан урулдылар. Бойлеликнен, бизге падиша бер. Башкъа халкъларда олгъаны киби, о, бизге ёлбашчылыкъ япсын, – дедилер.
Смаил Шаулгъа: – Гизли шейлерни бильген адам меним. Сен меним огюмде тёпеге чыкъ. Бугунь меннен берабер уйле ашыны ашайджакъсынъ. Менден бильмеге истеген шейлернинъ эписини айтарым. Сабалайын исе сени йиберерим, – деди. Даа:
Бир кунь Шаулнынъ бабасы Кишнинъ эшеклери джоюлды, ве Киш огълу Шаулгъа: – Озюнънен бир хызметчи огъланны ал да, бар, эшеклерни къыдыр, – деди.