17 Смаил Шаулны корьгенде, РАББИ онъа: – Мен санъа айткъан инсан будыр. Меним халкъымны о идаре этеджек, – деди.
Раатлыкъ кунюнден кунь огюне, Ерусалим къапуларында акъшам олаяткъанда, мен къапуларны килитлемеге ве тек раатлыкъ кунюнден сонъра оларны ачмагъа буюрдым ве, раатлыкъ кунюнде ич бир юк кечирмемек ичюн, къапуларгъа озь хызметчилеримни къойдым.
Мен оларны серт тенбиеледим ве къаргъадым, оларнынъ базы акъайларыны котекледим, башында сачларыны юлкътым ве озь къызларыны оларнынъ огъулларына бермемек ве оларнынъ къызларыны озь огъулларына ве озьлерине алмамагъа Алланынъ Адынен ант этмеге меджбур эттирдим.
РАББИ айткъаны дайын, эмджемнинъ огълу Ханамел, къаравуллар азбарында яныма келип: «Биньямин топрагъындаки Анатот шеэринде ерлешкен тарламны сатын ал, – деди. – Оны сатын алмагъа ве онынъ сабысы олмагъа акъ сенинъдир. Оны сатын ал». О заман бу – РАББИнинъ сёзю олгъаныны анъладым
Мен ачувланып, санъа бир падиша бердим, ве гъазапланып, оны сенден алып ташладым.
Сонъ халкъ падишаны истеди, ве Алла оларгъа Биньямин къабилесинден Киш огълу Шаул деген акъайны берди. О, къыркъ йыл девамында падишалыкъ япты.
Онъа деген эдим ки, онынъ аилесини омюрбилля джезаларым, чюнки огъулларынынъ Аллагъа къаршы куфюр сёзлер айткъаныны билип-корип, оларны токътатмады.
Шаул Смаилнинъ янына келип: – Гизли шейлерни бильген адамнынъ эви къайда? – деп сорады.