Муса зияде ачувланып, РАББИге: – Оларнынъ бахшышларына эмиет берме. Мен оларнынъ биринден эшек биле алмадым, оларнынъ бирине бир тюрлю яманлыкъ биле япмадым, – деди.
Олар бетлеринен ерге тюшип, бойле ялвардылар: – Алла, эр джанлы шейге рухуны берген Алла! Бир адам гуна къазанды, Сен исе бутюн джемааткъа къаршы ачувланасынъмы?
Муса Харунгъа: – Комюр табагъыны ал да, ичине къурбан еринден атешни, атеш устюне къокъулы отларны къой. Тез джемааткъа чап да, олар ичюн одеме эт. РАББИнинъ гъазабы котерильди ве халкънынъ ёкъ этилюви башланды, – деди.