19 Халкъ Смаилнинъ сёзлерини динълемеге разы олмады ве: – Ёкъ, бизим падишамыз олсун, – деди.
Лякин халкъ къулакъ асмады. Менашше оларны ёлдан ойле урды ки, олар тап РАББИ Исраиль огъулларынынъ огюнде ёкъ эткен миллетлерден бетер шейлер яптылар.
Мен де шуны сайлап, оларны джезалайджагъым, башларына дешетли шей тюшюреджегим, чюнки Мен чагъыргъанымда, джевап бермедилер, айткъанымда, динълемедилер, козьлерим огюнде яманлыкъ эттилер, бегенмегенимни сайладылар.
– РАББИнинъ Адындан бизге айткъан сёзлеринъни динълемейджекмиз.
Мен сизге сабадан айттым, сизлер исе динълемединъиз, сизлерни чагъырдым, амма джевап бермединъиз, – дей РАББИ. – Энди, бутюн яман ишлеринъизни япкъанынъыз ичюн,
Меним халкъым сюрю-сюрю санъа келе, сенинъ огюнъде отурып, сёзлеринъни динълей, амма оларны беджермей. Олар тек беден истеклери акъкъында лаф этелер, тек озь файдасы ичюн иш япалар.
Алланъ олгъан РАББИ санъа береджек топракъкъа кельгенинънен ве онынъ саиби олып, анда ерлешкенинънен: «Чевре-четимдеки миллетлерде олгъаны киби, мен де озюме падиша къояйым», – десенъ,
Лякин Аммон падишасы Нахашнынъ сизге къаршы чыкъкъаныны корип, манъа: «Ёкъ, бизни падиша идаре этсин», – дединъиз. Амма сизинъ падишанъыз – Алланъыз, РАББИдир.