12 Ольмегенлернинъ беденлерини шишик басты, яйгъаралары тап коклерге барып етти.
Хазаэлнинъ къылычындан ким къачса, оны Еху ольдюрир. Ехунынъ къылычындан бир кимсе къуртулса, оны Эль-Яса ольдюрир.
Геджеси фыравун, онынъ эписи къуллары ве бутюн Мысыр турды. Олю олмагъан эв ёкъ эди. Шунынъ ичюн мысырлыларда буюк къыямет къопты.
– Ехуда агълай, шеэр къапулары йыкъылды, ер устюнде ята-ята къарардылар; Ерусалимде къычырувлар котериле.
Эй, чобанлар, агъланъыз, аджджы-аджджы агъланъыз! Сюрю ёлбашчылары, тозгъа йыкъылынъыз! Сизни соймагъа ве дагъытмагъа куньлер кельди. Паалы савут киби тюшип, чиль-парча оладжакъсынъыз.
Хоронаим шеэринде: «Зорбалыкъ! Эр шей харап этильди!» – деп, ярдымгъа къычырып чагъыралар.
О вакъыт бири насыл арсландан къачар да, огюне аюв чыкъар, эвине къайтып къолунен диваргъа таяныр да, къолуны йылан тишлер.
РАББИнинъ Сандыгъы Фелестин топрагъында еди ай девамында булунды.
– Ярын шу вакъытта Биньямин топрагъындан санъа бир адам ёллайджагъым. Оны ягънен сюрт, ве о, Меним халкъым Исраильге ёлбашчы оладжакъ ве халкъымны фелестинлилерден къуртараджакъ. Манъа халкънынъ ялварувлары келип етти; Мен халкъны эшиттим, – деди.