15 Элий о вакъыт докъсан секиз яшында эди, козьлери сёнип, коралмай къалгъан эди.
Исхакъ къартайгъанда, козьлери ярамай корип башлагъанда, о, озюнинъ буюк огълу Исавны чагъырды. – Огълум! – деди онъа Исхакъ. – Мен мындам, – деди онъа огълу.
Еровоамнынъ къадыны ойле де япты: Шилогъа кетип, Ахиянынъ эвине кирди. Ахия энди корьмей эди, чюнки козьлери къартлыкътан зайыфлашып къалгъан.
башынъа бирде-бир беля тюшмез, чадырынъа веба якъынлашмаз.
Элийнинъ козьлери зайыфлашты, о яхшы корип оламай эди. Бир гедже о, тёшегинде ята эди.
Элий шу яйгъара сеслерини эшитип: – Не ичюн ойле къычырышалар? – деп сорады. Шу заман о адам янына келип, эр шейни айтты.