Стефан сёз алып, бойле деди: – Эй, дин къардашлар ве бабалар, мени динъленъиз! Ибраим бабамыз Харан шеэрине кочип, анда ерлешмезден эвель, даа Месопотамияда олгъанда, онъа шерефли Алла корюнди
лякин Алланъ олгъан РАББИни акъылынъда тут деп, Алла шуны япкъан. Шу байлыкъны къазанмакъ ичюн, РАББИ санъа къудрет бере, бойлеликнен, баба-деделеринъе антнен берген васиетини беджере. Бугунь О, оны беджерди.
Сонъ Давутнен кеткен бир къач яман ве бир шейге ярамайджакъ адамлар: – Олар бизнен берабер кетмегенлери ичюн, айды, оларгъа авдан бир шей бермейик, тек озьлерининъ къадын ве балаларыны алсынлар да кетсинлер, – дедилер.
Бу иште сизнен ким разы оладжакъ? Дженкке кеткенлернинъ пайы не къадар олса, арабаларда къалгъанларнынъ пайы да шу къадар олмакъ керек. Эпинъизге пайлаштырмакъ керек, – деди.