15 Смаил сабагъадже ятагъында къалды, сонъ турып, РАББИ Эвининъ къапуларыны ачты. Элийге исе озь руясы акъкъында айтмагъа къоркъты.
Берекия ве Элкъана Сандыкъны къаравулладылар.
– Къурбан якъылгъан еримде атеш бошуна янмасын деп, сизинъ биринъиз Сарай къапуларыны къапатаджагъынъыз яхшы олур эди. Мен сизден разы дегилим, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сиз кетирген бахшышларынъызны да Мен истемейим.
РАББИ оларгъа бойле деди: – Сёзлериме къулакъ асынъыз: аранъызда бир пейгъамбер олгъанда, Мен, РАББИ, онъа руяда корюнем, тюшюнде онен лакъырды этем.
Бир кунь Ханна, Шилода ашап-ичип, турды. Руханий Элий о вакъыт РАББИге ибадет эви къапусы янында курьсюде отура эди.
РАББИ кельди ве о сеферлери киби: – Смаил, Смаил! – деп чагъырды. Смаил: – Айт, РАББИ. Сенинъ къулунъ Сени динълей, – деди.
Лякин Элий Смаилни чагъырды ве: – Огълум, Смаил, – деди. Смаил: – Мен мындам, – деп джевап берди.