2 Давут Акишке: – Энди къулунъ не япабильгенни корерсинъ, – деди. Акиш: – Мен сени озюмнинъ даимий къаравулым этип къояджагъым, – деди.
Севгинъиз джан-юректен олсун. Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин яхшылыкъкъа япышынъыз.
Ханна кетмеди. О, акъайына: – Сабийни кокюстен кескенден сонъ, мен оны алып кетип РАББИге береджегим, ве о анда омюрбилля къаладжакъ, – деди.
Мен де баланы РАББИге омюрбилля хызмет этмеге берем, – деди. Сонъ о, РАББИге ибадет этти.
Акиш Давуттан, «Бугунь кимни дарма-дагъын эттинъ?» – деп сорагъанда, Давут онъа: «Ехуданынъ дженюбий тарафыны», – я да: «Ерахмеэллилернинъ дженюбий тарафыны», – я да: «Кенлилернинъ дженюбий тарафыны», – деп джевап бере эди.
Фелестин башлыкълары юзлер ве бинълер башында кете эдилер. Давут ве онынъ адамлары артындан, Акишнен берабер кете эди.