14 – Къыяфети насыл? – деп сорады Шаул. – Къарт, узун урба кийген акъай чыкъа, – деди къадын. Шаул шу заман Смаилни таныды, юзюни ергедже тийгизип эгильди.
Ильяс андан кетип, Шафат огълу Эль-Ясаны тапты. Эль-Яса о вакъыт он эки чифт бугъасынен топракъ сюре эди. О, он экинджи чифтининъ янында эди. Ильяс Эль-Ясанынъ янындан кечеяткъанда, онынъ устюне озь урбасыны атты.
Ахазья: – Сизни къаршыламагъа чыкъып, бу сёзлерни айткъан адамнынъ корюниши насыл эди? – деп сорады.
Ильяс озюнинъ усть урбасыны алып сарды ве сувгъа урды. Сув экиге болюнип айырылды, ве олар экиси къурудан кечтилер.
Смаил кетмек ичюн айланды, лякин Шаул онынъ урбасына япышып, оны йыртты.
Давут шу сёзлерни айтып, озь адамларыны токътатты, Шаулгъа къол котермеге ёл бермеди. Шаул турды да, къобадан ёлгъа чыкъты.
Падиша онъа: – Къоркъма! Не коресинъ? – деп сорады. Къадын: – Ер тюбюнден чыкъаяткъан алланы корем, – деди.