12 Къадын Смаилни корип, юксек сеснен къычырды. Шаулгъа: – Мени не ичюн алдаттынъ? Сен Шаулсынъ, – деди.
Саба кельген сонъ, Рахельнинъ ерине Леа олгъаны ачылды! – Меннен япкъанынъ недир? – деп сорады Якъуп Лавандан. – Мен санъа Рахель ичюн хызмет этмедимми? Не ичюн сен мени алдаттынъ?
РАББИ исе Ахиягъа: «Ана, Еровоамнынъ къадыны сенден огълунынъ келеджегини сорамагъа келе, чюнки огълу хаста. О, башкъа урбалар кийип, озюни башкъа бир адам косьтермеге истеп кельсе де, онъа бойле-бойле дерсинъ», – деген эди.
О вакъыт къадын: – Кимни чагъырайым? – деп сорады. – Смаилни чагъыр, – деди Шаул.
Падиша онъа: – Къоркъма! Не коресинъ? – деп сорады. Къадын: – Ер тюбюнден чыкъаяткъан алланы корем, – деди.
Шу заманда Смаил энди кечинген эди. Бутюн исраиллилер агълап, оны озюнинъ шеэринде, Рамада джыйгъан эдилер. Шаул эписи джады ве тылсымджыларны мемлекеттен къувгъан эди.