9 Давут шу улькени дарма-дагъын эткенде, эр кесни – апай олсун, акъай олсун – къалдырмай ольдюрди, къой-эчки ве туварларыны, эшек ве девелерини, ве кийимлерини алды да, Акишке къайтып кельди.
РАББИнинъ Мелеги оны сахрадаки сув чокърагъы янында тапты. Бу сув чокърагъы Шургъа кеткен ёлда ерлешкен эди.
Онынъ эвлятлары Ашшургъа тараф Мысыр огюнде олгъан Хавиладан башлап Шургъадже ерлештилер. Олар озь агъа-къардашларынен душманлыкъта яшай эдилер.
Онынъ даа 7 000 къой-эчкилери, 3 000 девеси, 500 чифт бугъасы, 500 эшеги ве чокътан-чокъ хызметчилери бар эди. Куньдогъушта яшагъанларнынъ арасында шу акъай энъ намлы адам эди.
Муса исраиллилерни Къызыл денъиз янындан алып кетти, ве олар Шур сахрасына кельдилер. Сахра бою учь кунь кеттилер, амма сувны тапалмадылар.
Топракъны козеткен эки огълангъа исе Ехошуа: – Анавы ороспунынъ эвине барып, онъа емин эткенинъиз киби, оны ве онен берабер олгъанларны алып чыкъынъыз, – деди.
Энди бар да, амалеклилерге уджюм эт, онынъ эр бир шейини ёкъ эт. Оларны аджыма. Акъаймы, апаймы, генчми, къундакътаки баламы, бугъамы, къоймы, девеми, эшекми, – эписини ольдюр».
Шаул амалеклилерни Хавиладан, Мысырдан шаркъта олгъан Шургъа къадар къырды.
Амалеклилернинъ падишасы Агъагъны тирилейин тутты, лякин халкъыны къылычнен урып ольдюрди.