11 Давут бир апайны, бир акъайны сагъ къалдырмай, Гъаткъа кетирмей эди, чюнки «Олар: “Давут бойле иш япты”, – айтаджакълар», – деп тюшюнди. Давут фелестинлилерде яшагъанда, бойле япа эди.
Керчек сёзлернинъ омрю узакъ, ялан лафнынъ исе – къыскъа.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Гедалья ольдюрильгенининъ айланыр куню, даа кимсенинъ хабери олмагъанда,
Давут Авиатаргъа: – Шу куню, эдомлы Доэг анда олгъанда, мен онынъ Шаулгъа эр шейни еткизеджегини бильдим. Бабанънынъ эписи сойларынынъ гъайып олгъаны – меним къабаатым, – деди. –
Акиш Давуттан, «Бугунь кимни дарма-дагъын эттинъ?» – деп сорагъанда, Давут онъа: «Ехуданынъ дженюбий тарафыны», – я да: «Ерахмеэллилернинъ дженюбий тарафыны», – я да: «Кенлилернинъ дженюбий тарафыны», – деп джевап бере эди.
Акиш Давутнынъ айткъанларына инанды ве: «Исраиль халкъынынъ оны кореджек козю ёкъ. О, даима манъа хызмет этер», – деп тюшюнди.
апайларны ве эписи шеэрдекилерни – кучюги олсун, буюги олсун – эсир эткен, ич бир адамны ольдюрмеген, лякин оларны къувалап, озь ёлуна кеткен эдилер.