7 Геджеси Давут ве Авишай Шаулнынъ ордусына бардылар. Иште, Шаул ордусында ятып юкълай эди, мызрагъы башы уджунда ерге санчылгъан. Авнернен адамлары этрафында алкъада ята эдилер.
Сизге бу эмирдир, оны япынъыз: балалар ве апайлар ичюн Мысыр топрагъындан арабаларны алып, бабанъызны алып келинъиз.
Давут саба-эрте турып, къаравулгъа къой-эчкилерини къалдырды ве Йишай буюргъаны киби, юкюни алып, орду мейданынынъ янына кельди. О заман орду, сырагъа тизилип, дженкке азырлыгъыны косьтерип багъырды.
Давут хитли Ахимелекке ве Церуя огълу, Ёавнынъ агъасы Авишайгъа мураджаат этип: – Ким меннен берабер Шаулнынъ ордусына бараджакъ? – деп сорады. Авишай: – Мен сеннен бараджагъым, – деди.
Авишай Давуткъа: – Алла шимди душманынъны къолунъа теслим этти. Бер, мен оны бир урып, мызракънен ерге мыхлайым, экинджи кере урмакънынъ кереги олмаз, – деди.