18 Ве даа: – Не ичюн эфендим къулунынъ пешинден къувалай? Мен не яптым? Менден не ярамайлыкъ корьдинъ?
Догърулыгъынъ – буюк дагълар киби, къарарларынъ исе – тюпсюз теренлик. Инсан ве айванларны Сен къорчалайсынъ, я РАББИ!
Манъа: «Аха, аха!» – дегенлер озь масхаралыгъындан утанып, арткъа чекильсинлер!
Сонъ Йирмея Цидкия падишадан: – Мен сенинъ, хызметчилеринъ ве бу халкънынъ огюнде не гуна къазандым да, сиз мени зиндангъа аттынъыз? – деп сорады.
– Мен сизге Бабамнынъ Адындан чокъ яхшы ишлер косьтердим. Оларнынъ къайсы бири ичюн Мени ташларнен ольдюрмеге истейсиз? – деди.
Иса джевап берип: – Эгер Мен янълыш айткъан олсам, о, янълыш олгъаны акъкъында шаатлыкъ бер. Эгер догъру айткъан олсам, не ичюн Мени урасынъ? – деди.
Къайсы биринъиз Мени бир гунада къабаатлап олур? Мен акъикъатны айтсам, не ичюн Манъа инанмайсыз?
Давут: – Мен не яптым? Сёзлеринъ ботен! – деп,
Давут Рамадаки Найоттан къачты ве Ёнатангъа келип: – Мен не яптым? Меним къабаатым неде? Къайсы гунам ичюн бабанъ меним джанымны къыдыра? – деп сорады.
Бундан сонъ Давут къобадан чыкъып: – Падишам, эфендим! – деп, Шаулны чагъырды. Шаул айланды, Давут исе бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты.