17 Шаул Давутнынъ сесини таныды ве: – Давут, огълум, бу сенинъ сесинъми? – деп сорады. Давут онъа: – Меним сесим, падишам, эфендим, – деди.
О, урбасыны таныды ве: – Бу, огълумнынъ урбасы. Оны кийик айван ашагъан. Керчектен де Юсуф парчалангъан, – деди.
РАББИ Озю укюм чыкъарсын, экимизни укюм этсин. О, меним ишиме Озю бакъар, Озю корер, мени сенинъ къолунъдан къуртарыр, – деди.
Давут лафыны битиргенде, Шаул: – Давут, огълум, мен сени эшитемми? – деп, окюр-окюр агълады.
Давут шу сёзлерни айтып, озь адамларыны токътатты, Шаулгъа къол котермеге ёл бермеди. Шаул турды да, къобадан ёлгъа чыкъты.