10 Навал Давутнынъ хызметчилерине джевапланып: – Давут ким олгъан? Йишай огълу да ким олгъан? Шимди саиплеринден къачып юрген къуллар чокъ.
Шу ерде ярамай бир биньяминли адам – Бикрийнинъ огълу Шева бар эди. О, бору чалып: – Давутта бизим пайымыз ёкъ! Йишай огълунда мирасымыз ёкъ! Эй, исраиллилер, эр биринъиз озь чадырынъызгъа къайтынъыз! – деди.
Бутюн исраиллилер, падиша оларны динълемегенини корип, падишагъа джевап берип: – Давуттан бизге не файда? Йишай огълунда бир пайымыз ёкъ. Эй, Исраиль! Эвлеринъизге къайт! Сен де, Давут, озь сюляленъе озюнъ бакъ! – дедилер, ве бутюн Исраиль озь чадырларына къайтты.
Амма фыравун: – РАББИ ким олгъан? Не ичюн Онынъ сёзюни динълеп, манъа Исраиль халкъыны йибермек керек? Мен РАББИни бильмейим ве исраиллилерни йибермем, – деди.
Йымшакъ джевап гъазапны ятыштырыр, акъаретли сёз исе ачув къозгъар.
«Эвельки куньлер бугунькилеринден не ичюн яхшы олгъанлар?» – деп сорама. Бойле суаль бермеге икметлиге ляйыкъ дегиль.
Бир даа акъылсызгъа «мырза», алчакъ кишиге де «намуслы адам» айтмайджакълар.
Алчакъ адамнынъ да арекетлери яман, къара ишлерни япмагъа ниетлене; фукъаре акълы олса да, оны яланларнен ёкъ эте.
Эвед огълу Гъаал: – Авимелек ким олгъан? Шекем де ким олгъан? Бизлер Авимелекке хызмет этейикми? О, Еруббаалнынъ огълу дегильми? Зевул онынъ ярдымджысы дегильми? Шекем бабасы Хаморнынъ адамларына хызмет этинъиз! Биз не ичюн Авимелекке хызмет этмек керекмиз?
Шаул Ёнатангъа пек ачувланды ве: – Инат ороспунынъ огълу! Сенинъ ананъны да, озюнъни де масхара этип, Йишай огълунен достлашкъанынъны мен бильмейимми, ёкъса?
Бутюн белягъа огърагъанлар, борджлу олгъанлар, джанлары гъам ичинде олгъанлар анда топлаштылар, ве Давут оларнынъ ёлбашчысы олды. Онен дёрт юзге якъын адам бирлешти.
Давутнынъ хызметчилери келип, Навалгъа Давутнынъ адындан шу сёзлерни айтып бердилер ве индемейип бекледилер.