8 Давут шу сёзлерни айтып, озь адамларыны токътатты, Шаулгъа къол котермеге ёл бермеди. Шаул турды да, къобадан ёлгъа чыкъты.
Ибрам седждеге къапанды. Алла девам этип:
Бат-Шева падишагъа ергедже эгилип: – Падиша-эфендилерим Давут даима яшасын! – деди.
РАББИ-Таалянъ санъа берген ер юзюнде яшагъан куньлеринъ узун олсун деп, бабанъны ве ананъны урьмет эт.
Эр бир адамгъа озь акъкъыны беринъиз: налог джыйгъангъа – налог; берги алгъангъа – берги беринъиз. Къоркъугъа ляйыкъ олгъандан къоркъунъыз, урьметке ляйыкъ олгъанны урьмет этинъиз.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.
Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады.
Давут озь адамларына: – Меним эфендиме, РАББИ ягънен сюрткен адамгъа меним къолумдан зарар кетирмеге РАББИ корьсетмесин. О – РАББИнинъ Месихидир, – деди.
Бундан сонъ Давут къобадан чыкъып: – Падишам, эфендим! – деп, Шаулны чагъырды. Шаул айланды, Давут исе бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты.
Шаул Давутнынъ сесини таныды ве: – Давут, огълум, бу сенинъ сесинъми? – деп сорады. Давут онъа: – Меним сесим, падишам, эфендим, – деди.
– Къыяфети насыл? – деп сорады Шаул. – Къарт, узун урба кийген акъай чыкъа, – деди къадын. Шаул шу заман Смаилни таныды, юзюни ергедже тийгизип эгильди.