21 Шимди билем: сен, шубесиз, падишалыкъ япаджакъсынъ, элинъ Исраиль падишалыгъыны къавий тутаджакъ.
Шимди мында Алланынъ Адынен манъа емин эт ки, сен не манъа, не балаларыма, не эвлятларыма хаинлик япмазсынъ. Насыл мен санъа яхшылыкъ япкъан олсам, сен де ойле манъа ве вакътынджа яшагъан топрагъынъа яхшылыкъ япарсынъ.
Лаван Якъупкъа: – Бугунь бу тёпе – бизге шааттыр, – деди. Онынъ ичюн бу ернинъ адыны Гъал-Эд деп къойдылар.
Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун, – деди. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.
Адамлар озьлеринден буюк олгъаннен ант этелер ве ант этип, айткъан шейини тасдыкълайлар ве эр бир къавгъаны токътаталар.
Онъа бойле деди: – Къоркъма. Бабам Шаулнынъ къолуна тюшмейджексинъ, Исраильге падишалыкъ этеджексинъ. Мен исе сенден сонъ экинджи адам оладжагъым. Бабам Шаул буны биле.
Меним къабаатымны багъышла. РАББИ мытлакъа сенинъ сюляленъе чокъ вакъыт девамында падишалыкъ этмеге берер, чюнки сен РАББИнинъ ёлунда курешесинъ ве омюрбилля ярамай шей япмадынъ.
РАББИ санъа айткъан бутюн эйиликлерини япкъанындан сонъ, сени Исраиль башына къойгъанындан сонъра,