9 Давут, Шаул онъа къаршы ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаны акъкъында бильген сонъ, руханий Авиатаргъа: – Эфодны кетир, – деди.
Руханий Авиатаргъа исе падиша: – Кет, Анатоткъа, озь тарланъа кет. Сен ольмек керексинъ, амма мен сени шимди ольдюрмем, чюнки сен РАББИ-ТААЛЯнынъ Сандыгъыны Давут бабамнынъ огюнде алып юре эдинъ, бабам чыдагъан шейлерге чыдай эдинъ, – деди.
Мени чагъыр – джевабымны берерим, сен бильмеген аджайип гизли шейлерни косьтеририм.
Исраиллилер чокъ вакъыт ичинде падишасыз, ёлбашчысыз яшайджакъ. Оларнынъ не къурбанлары, не къурбан ери, не эфод, не эв путлары оладжакъ.
О, руханий Элазарнынъ огюнде турсун ве Ур алетлери ярдымынен РАББИнинъ огюнде чыкъкъан къарар акъкъында сорасын. Онынъ сёзюне коре о ве Исраиль огъулларынынъ эписи, бутюн джемаат эр бир шейни башласынлар ве эр бир шейни битирсинлер.
Олар исе буны билип, Ликаониянынъ Листра ве Дербе шеэрлерине ве этрафтаки топракъларгъа къачып кеттилер.
Оны ольдюрмек ичюн, гедже-куньдюз шеэрнинъ къапулары алдында къаравуллай эдилер. Лякин оларнынъ анълашмасы Саулгъа белли олды.
РАББИден: – О мында энди кельгенми? – деп сорадылар. РАББИ: – Мына, о керваннынъ алетлери арасында сакълана, – деди.
Шаул Ахиягъа: – Алланынъ Сандыгъыны кетир, – деди. Алланынъ Сандыгъы о вакъыт Исраиль огъулларында эди.
Ялынъыз Ахитувнынъ торуны, Ахимелекнинъ огълу Авиатар къачып къуртулды, Давуткъа къачып кетти,
Давут: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Мен, къулунъ, Шаул Кеилагъа келип, шеэрни меним ичюн дарма-дагъын этеджеги акъкъында эшиттим.
Ахимелек огълу Авиатар Давуткъа Кеилагъа кельгенде, озюнен берабер эфодны кетирген эди.
Сонъ Шаул, Кеилагъа кетмек ве Давутны алкъагъа сармакъ ичюн, бутюн халкъны дженкке чагъырды.
Давут РАББИден, Алласындан кучь алып, Ахимелех огълу Авиатаргъа: – Манъа эфодны кетир, – деди. Авиатар эфодны Давуткъа кетирди.