8 Сонъ Шаул, Кеилагъа кетмек ве Давутны алкъагъа сармакъ ичюн, бутюн халкъны дженкке чагъырды.
Руханий Авиатаргъа исе падиша: – Кет, Анатоткъа, озь тарланъа кет. Сен ольмек керексинъ, амма мен сени шимди ольдюрмем, чюнки сен РАББИ-ТААЛЯнынъ Сандыгъыны Давут бабамнынъ огюнде алып юре эдинъ, бабам чыдагъан шейлерге чыдай эдинъ, – деди.
Давут: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Мен, къулунъ, Шаул Кеилагъа келип, шеэрни меним ичюн дарма-дагъын этеджеги акъкъында эшиттим.
Давутнынъ Кеилагъа кельгени акъкъында Шаулгъа еткиздилер, ве Шаул: – Алла Давутны меним къолума теслим этти. О къапу-пенджереси къапалы олгъан шеэрге келип, озю-озюни къапады, – деди.
Давут, Шаул онъа къаршы ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаны акъкъында бильген сонъ, руханий Авиатаргъа: – Эфодны кетир, – деди.