О заман демир, чамур, бакъыр, кумюш ве алтын, – эписи бирден чиль-парча олдылар ве яз арманнынъ тозуна чевирильдилер. Оларны ель алып кетти. Олардан из биле къалмады. Путны парлагъан таш исе балабан дагъ олып, бутюн ер юзюни къаплады.
Олар, ич бир шей къалмагъандже, айванларынънынъ несилини ве топрагъынънынъ махсулыны ашайджакълар. Сени ёкъ этмегендже, олар санъа не ашлыкъ, не яш шарап, не зейтюн ягъы, не бузав, не улакъ, не къозунъны къалдырмайджакълар.
РАББИнинъ Мелеги келип, Авиэзер союндан олгъан Ёашнынъ Офрадаки эмени тюбюнде отурды. Тамам шу вакъытта Ёашнынъ огълу Гидон богъдайны арманлай эди. Мидьянлылар оны корьмесин деп, юзюм эзген ерде арманлай эди.
Исраиллилернинъ топракъларында таборыны ерлештирип, бутюн ерлерде, тап Гъазагъа баргъандже бутюн махсулларны ёкъ эте эдилер. Исраиллилерге не аш, не къой, не бугъа, не эшек къалдыра эдилер.