15 Алладан онынъ акъкъында шу куню биринджи кере дегиль, эвель де сорай эдим. Ёкъ, падишам, мени, къулунъны ве къулунънынъ эвини къабаатлама. Бу иш акъкъында мен бир шей бильмей эдим, – деди.
Авишаломнен берабер Ерусалимден 200 адам давет этилип кеткен эди, оларнынъ саф юреклиги ичюн бир шейден хаберлери ёкъ эди.
Олар, озеннинъ сай еринден кечип, падишаны ве эвиндекилерини, бутюн мал-мулькюни озеннинъ сай еринден кечирдилер. Бойлеликнен падишагъа эйилик япып, онынъ козюне кирмеге истедилер. Иордан озенинден кечиргенинден сонъ, Гера огълу Шимий падишанынъ огюнде йыкъылды
ве падишагъа: – Эфендим, мени къабаатлама! Падиша-эфендим, мен – сенинъ къулунъ! Сен Ерусалимден чыкъкъанда мен япкъан яман шейни унут, оны юрегинъде тутма.
Давут РАББИден: – Фелестинлилерге къаршы чыкъайыммы? Оларны меним къолума берерсинъми? – деп сорады. РАББИ Давуткъа: – Чыкъ. Мен фелестинлилерни сенинъ къолунъа теслим этерим, – деди.
Давут кене РАББИден сорады, ве О, онъа джевап берип: – Оларнынъ огюне чыкъма, лякин артларындан, бака орманы тарафындан бар.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Падиша исе: – Ахимелек, мытлакъа сен оледжексинъ, сен де, бутюн бабанънынъ эви де, – деди.
Авигаил Навалгъа къайтып кельди, бакъса, онынъ эвинде, падишанынъ эвинде киби, той кете, Навал шенълене, зиль сархош. Шунынъ ичюн Авигаил онъа сабагъадже бир шей айтмады.