14 Ахимелек падишагъа: – Хызметчилеринънинъ арасында Давут киби санъа садыкъ сою бармы? О, эм падишанынъ киеви, эм сакъчыларынънынъ башлыгъы ола, эм эвинъде урьмет къазана.
– Бу чыкъаяткъан адамны коресинъизми? О, исраиллилерни масхара этмек ичюн чыкъа. Эгер бирев оны ольдюрсе, падиша онъа чокъ зенгинликлер бахшыш этер, къызыны да онъа акъайгъа берер ве бутюн бабасынынъ эвдекилерини Исраильде налоглардан азат этер, – дедилер.
Шаул Давутны озюнден узакълаштырды, оны бинъбашы этип къойды. Давут дженкте ордугъа ёлбашчылыкъ япа эди.
Бельгиленген куньлер кечмезден эвель, Давут ве онынъ аскерлери ёлгъа чыкъты, эки юз фелестинлини ольдюрди ве оларны сюннет этип, кесильген тери парчаларыны алып кельди. Шуларны падишанынъ киеви олмакъ ичюн кетирди. Шаул къызы Микъалны Давуткъа акъайгъа берди.
Ёнатан бабасы Шаулдан: – Оны не ичюн ольдюреджеклер? О не япты? – деп сорады.
Давут руханий Ахимелекке: – Падиша манъа бир иш буюрды. «Мен сени не ичюн йибергенимни ве насыл иш буюргъанымны кимсе бильмесин», – деди. Адамларыма мени къайда къаршыламагъа кереклигини анълаттым, – деди.
Шаул онъа: – Не ичюн сен Йишай огълунен берабер манъа къаршы анълаштынъ, не ичюн сен онъа отьмек ве къылыч бердинъ, манъа къаршы чыкъып, бугунь къапкъан къойсун деп, не ичюн Алладан онынъ акъкъында сорадынъ? – деди.
Мына бугунь озюнъ корип турасынъ, РАББИ сени къобада меним къолума теслим этти. Манъа: «Оны ольдюр», – дедилер, лякин мен сени аджыдым ве: «Эфендиме къолумны котермем. О – РАББИнинъ Месихидир», – дедим.
Меним къабаатымны багъышла. РАББИ мытлакъа сенинъ сюляленъе чокъ вакъыт девамында падишалыкъ этмеге берер, чюнки сен РАББИнинъ ёлунда курешесинъ ве омюрбилля ярамай шей япмадынъ.
РАББИ эр кеске адалетлиги ве садыкълыгъы ичюн эйилик берсин. Бугунь РАББИ сени къолума теслим этти, лякин мен къолумны РАББИнинъ Месихине котермеге истемедим.