42 Сонъ Ёнатан Давуткъа: – Аман-эсен бар, – деди. – Биз экимиз РАББИнинъ Адынен ант эттик: «РАББИ экимизнинъ арамызда, эвлятларымызнынъ арасында да омюрбилля шаат олсун».
Давут: – Шаулнынъ сой-сопларындан кимсе къалмадымы? Мен Ёнатаннынъ хатири ичюн бу адамгъа бирде-бир яхшылыкъ япар эдим, – деди.
РАББИ юзюни санъа чевирсин ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин!»
Иса исе къадынгъа: – Сени иманынъ къуртарды. Тынч олып бар, – деди.
Зиндан къаравулы Павелге хабер этип: – Махкемеджилер сизлерни азат этмек ичюн адам ёлладылар, энди чыкъып аман-эсен кетинъиз, – деди.
Элий джевап берип: – Аманлыкънен бар. Исраильнинъ Алласы сен сорагъан шейни япсын, – деди.
Ольгенимден сонъ биле, РАББИ бутюн ер юзюнден Давутнынъ душманларыны сильсе, мераметинъни союмдан кесме, – деди.
Бойле этип, Ёнатан Давутнынъ союнен анълашма япты ве: – РАББИ Давутнынъ душманларыны ёкъ этсин! – деди.
Олар РАББИнинъ огюнде анълашма яптылар. Сонъра Давут Хореште къалды, Ёнатан исе эвине кетти.
Давут Авигаилнинъ кетирген шейлерини алды ве: – Эвинъе аман-эсен къайт. Мына мен лафынъа къулакъ астым ве сенинъ риджанъны беджердим, – деди.