23 Экимиз бири-биримизге айткъан сёзлерге РАББИ эбедиен шааттыр, – деди.
Сонъ Сарей Ибрамгъа бойле деди: – Манъа япкъан акъсызлыгъында сен къабаатлысынъ. Мен сенинъ къолларынъа озь хызметчимни бердим, о, исе юкке къалгъан сонъ, манъа олгъан сайгъысыны джойды. Бизим ишимизни РАББИ суд этсин.
Бу ерге Мицпа деген ад да къойдылар, чюнки Лаван: – Биз бири-биримизден узакълашкъанымызда, РАББИ экимизнинъ япкъанларымызны корьсюн.
Эгер сен къызларымнынъ джанларыны агъырттырсанъ, я да олардан гъайры озюнъе даа апай алсанъ, бакъ, арамызда адам олмаса да, бизге Алла шааттыр, – деди.
Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун, – деди. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.
Сонъ Давут тарлада сакъланды. Янъы ай чыкъты, ве падиша софрагъа отурды.
Сонъ Ёнатан Давуткъа: – Аман-эсен бар, – деди. – Биз экимиз РАББИнинъ Адынен ант эттик: «РАББИ экимизнинъ арамызда, эвлятларымызнынъ арасында да омюрбилля шаат олсун».