14 – Мен сагъ олсам, РАББИ санъа мерамет эткени киби, сен де манъа мерамет эт.
Ялварам, санъа яхшы олгъанда, мени хатырла ве манъа эйилик яп: меним акъкъымда фыравунгъа айт ве мени бу зиндандан чыкъар.
Давут: – Шаулнынъ сой-сопларындан кимсе къалмадымы? Мен Ёнатаннынъ хатири ичюн бу адамгъа бирде-бир яхшылыкъ япар эдим, – деди.
– Шаулнынъ сой-сопларындан башкъа кимсе къалмадымы? Мен онъа Алладан кельген бирде-бир яхшылыкъ япар эдим, – деди падиша. – Ёнатаннынъ бир огълу бар, онынъ эки аягъы топал, – деди падишагъа Цива. Падиша ондан:
РАББИ бойнумны урсун! Эгер де бабам санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъан олса, буны да санъа хабер этерим. Сонъ сени йиберерим, ве сен сагълыкънен барарсынъ. РАББИ, эвель бабама ярдымджы олгъаны киби, санъа да ярдымджы олсун! – деди.
Ольгенимден сонъ биле, РАББИ бутюн ер юзюнден Давутнынъ душманларыны сильсе, мераметинъни союмдан кесме, – деди.
Экимиз бири-биримизге айткъан сёзлерге РАББИ эбедиен шааттыр, – деди.
Шимди билем: сен, шубесиз, падишалыкъ япаджакъсынъ, элинъ Исраиль падишалыгъыны къавий тутаджакъ.