10 Давут Ёнатандан: – Эгер бабанъ санъа къаба джевап берсе, мени ким хабердар этеджек? – деп сорады.
– О ернинъ акимдары бизнен серт лакъырды этти. Бизни джасуслар деп сайды.
Юсуф агъаларыны корип, оларны таныды. Лякин оларгъа дуйдурмайып, оларнен серт лакъырды этип башлады. – Сиз къайдан кельдинъиз? – деп сорады о олардан. – Ханаан топрагъындан, – дедилер олар. – Аш сатын алмакъ ичюн.
Падиша, акъсакъалларнынъ берген меслеатындан вазгечип, халкъкъа пек серт джевап берди.
Апайны тапкъан яхшылыкъ тапа ве РАББИнинъ разылыгъыны къазана.
Ёнатан Давуткъа: – Айды, юр, тарлагъа чыкъайыкъ, – деди. Экиси де тарлагъа чыкътылар.
Ёнатан Давуткъа: – Бойле шей сеннен олмаз! Эгер бабамнынъ санъа къаршы бир ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаныны бильсем, санъа шу саат хабер этерим, – деди.
Навал Давутнынъ хызметчилерине джевапланып: – Давут ким олгъан? Йишай огълу да ким олгъан? Шимди саиплеринден къачып юрген къуллар чокъ.
Хызметчилернинъ бириси Навалнынъ апайы Авигаилге: – Мына Давут, бизим эфендимизнен селямлашмакъ ичюн, сахрадан озюнинъ хаберджилерини ёллагъан. Амма саибимиз оларны къаба къабул эткен, – деп хабер этти.
Шимди тюшюнип бакъ, биз не япмалымыз, чюнки бизим саибимиз ве бутюн эвининъ башына мытлакъа беля тюшеджек. О, бир шейге ярамайджакъ адам, онынънен лаф этмеге чареси ёкътыр, – деди.