27 Элийге Алла ёллагъан бир адам келип, деди: – РАББИ бойле айта: Сен билесинъ ки, баба-деделеринънинъ эви Мысырда фыравунгъа къуллукъ этип юргенде, Мен оларгъа корюндим.
Къадын акъайына келип, бойле айтты: – Манъа Алланынъ адамы кельди. Онынъ къыяфети Алланынъ Мелеги киби, пек къоркъунчлы эди. Мен ондан къайдан кельгенини сорамадым, о да манъа адыны айтмады.
Лякин хызметчи онъа: – Мына бу шеэрде бир Алланынъ адамы бар, оны эр кес урьмет эте. О, не айтса, эр шей ола экен. Айды, шимди анда барайыкъ. Бельки о бизге догъру ёл корьсетир, – деди.