Онынъ къаршысына эки ярамай адам отуртынъыз. Олар Навоткъа къаршы: “Сен Алланы ве падишаны яманладынъ”, – деп шаатлыкъ этсинлер. Сонъ оны чыкъарып, ташларнен урып ольдюринъиз, о ольсюн».
О ёкъсул ве фукъаренинъ ишлерини адалетнен суд этти, онынъ ичюн ишлери онъундан кельди. Бойле япып, о, Мени бильмеге не олгъаныны косьтерди! – дей РАББИ.
Амма Оны ич бир вакъыт бильмединъиз. Мен исе Оны билем. Эгер «Оны бильмейим», – десем, сизге ошагъан яланджы олур эдим. Амма Мен Оны билем ве Онынъ Сёзюни тутам.