21 Шаул: «Оны Давуткъа берсем, о, Давуткъа къапкъан олур, ве фелестинлилер оны ольдюрир», – деп тюшюнди. Шаул экинджи кере Давуткъа: – Къызыма эвленип, меннен тувгъан оладжакъсынъ, – деди.
Сен адамны джинаети ичюн къабаатлап, джезасыны азырлап бересинъ, онынъ къыйметли шейлерини, сюме киби, ёкъ этесинъ. Керчектен де, эр бир инсаннынъ омрю ельнинъ эскенине ошай. Сэла
Шу вакъыт хызметчилери фыравунгъа: – О, бизни даа чокъ вакъыт тузакъта тутаджакъмы? Бу адамлар РАББИге, оларнынъ Алласына ибадет этсинлер деп, оларны йибер. Мысыр гъайып олгъаныны сен аля даа корьмейсинъми, аджеба? – дедилер.
Башкъасына ялтакълангъан адам онъа къапкъан къояр.
Халкъымнынъ арасында яман адамлар бар. Къуш тутмакъ ичюн ерде яткъанлар киби, къапкъан къоялар, адамларны туталар.
Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.
Шаул Давуткъа: – Мына буюк къызым Мерав. Мен оны санъа апай этип берейим. Джесаретли ол да, РАББИнинъ дженклерини алып бар, – деди. Озю-озюне исе: «Давут меним къолумдан дегиль де, фелестинлилернинъ къолундан ольсюн», – деди.
Шаул хызметчилерине: – Мына, «Падиша сени бегене, хызметчилери де сени севе, айды, падишанынъ киеви ол», деп, Давуткъа гизлиден айтынъыз, – деп буюрды.
Хызметчилер бу сёзлерни Давуткъа айтып бердилер, ве Давут падишанынъ киеви олмагъа истеди.