18 Давут исе Шаулгъа: – Падишагъа киев олмакъ ичюн, Исраильде бабамнынъ сою, мен ве меним аятым ляйыкъ дегиль, – деди.
Давут падиша, Алланынъ Чадырына кирип, РАББИнинъ огюнде турды ве: – Мен де, къорантам да ким олгъанмыз, РАББИ-ТААЛЯ? Амма Сен мени о къадар юксельттинъ!
Ахимаац – Нафталий еринде (о озюне къадын оларакъ Сулейманнынъ къызы Басематны алды);
Лякин Муса Аллагъа: – Фыравунгъа барып, Исраиль халкъыны Мысырдан чыкъармакъ ичюн мен ким олгъаным? – деди.
РАББИ къоркъусы икметке огретир, ве шуретнинъ огюнден алчакъгонъюллик келир.
Байнынъ малы-мулькю – онынъ пекитильген къалеси, тасавурында юксек дивар киби корюне.
– РАББИ-ТААЛЯ! Лаф этмеге уста дегилим, мен пек яшым! – дедим.
Рут эгилип, бетинен ерге тийди ве ондан: – Не япып козюнъде мерамет таптым да, сен, мен ябанджы олсам да, манъа яхшы бакъасынъ? – деп сорады.
Шаулнынъ хызметчилери бу сёзлерни Давуткъа еткиздилер. Давут оларгъа: – Падишанынъ киеви олмакъ къолай бир шей беллейсизми? Мен – фукъаре ве кучюк бир адамым, – деди.
Шаул джевапланып: – Мен биньяминлим, Исраильнинъ энъ кучюк къабилесинденим. Союм да бутюн Биньямин къабилеси сойларындан энъ кучюк. Буны манъа не ичюн айтасынъ я? – деди.