38 Сонъ Шаул Давуткъа озь урбаларыны, башына бакъыр башлыкъны, устюне де кольчуганы кийдирди.
Атларынъызны екинъиз, атларгъа мининъиз! Демир башлыкъларны кийип турынъыз, мызракъларынъызны къайранъыз, зырхларынъызны кийинъиз.
Мени арсландан да, аювдан да къуртаргъан РАББИ шу фелестинлининъ элинден де къуртарыр, – деди Шаулгъа Давут. – Бар, РАББИ сени къорчаласын, – деди Давуткъа Шаул.
Давут урбасынынъ устюнден онынъ къылычыны белине такъты ве юрип башлады, амма бойле силягъа ич алышмагъан эди. Сонъ Шаулгъа: – Мен бойле юрип оламам, чюнки алышмадым, – деди ве бутюн шейлерни устюнден чыкъарды.
Ёнатан озюнинъ усть урбасыны чыкъарып, Давуткъа берди, бундан гъайры башкъа урбаларыны да берди, къылычыны, яйыны ве къушагъыны да берди.