22 Смаил Шаулгъа: – РАББИ ичюн, бутюнлей якъылгъан айванлар ве бахшышлар Оны динълемектен хайырлымы? Динълемек – къурбандан яхшы, эмирге бойсунмакъ – къочкъарнынъ ягъындан яхшыдыр, – деди.
Хабиль де озь сюрюсининъ бир къач биринджи догъгъан, энъ яхшы ве семиз къой-эчкилерини кетирди. РАББИ Хабильни ве онынъ бахшышыны алгъышлады.
Эгер сиз Меним айткъанларымны динълесенъиз ве васиетимни кутьсенъиз, эписи халкълардан Меним къысметим олурсынъыз. Бутюн ер – Менимкидир.
Инсафлы ве адалетли шейлерни япмакъ РАББИнинъ огюнде къурбандан яхшыдыр.
Бир шей айтмагъа ашыкъма, Алланынъ огюне бир шей кетирмеге чапма. Алла кокте, сен исе ердесинъ. Шунынъ ичюн чокъ лаф этме.
Деделеринъизни Мысыр топрагъындан, демир ириткен собадан чыкъаргъанда, оларгъа буны айтып, васиетимни бердим: “Сесимни динъленъиз ве Мен буюргъан эр шейни беджеринъиз. Сиз Меним халкъым олурсынъыз, ве Мен сизинъ Алланъыз олурым.
Мысыр топрагъындан чыкъаргъан кунюмден башлап, бу куньгедже Мен деделеринъизни даима тенбиелей эдим, къайта-къайта: «Сесимни динъленъиз», – деп къандыра эдим.
– Энди арекетлеринъизни ве ишлеринъизни яхшы этинъиз, РАББИнинъ, сизинъ Алланъызнынъ сесини динъленъиз. Сонъ РАББИ сизни аджып, сизге азырлагъан беляны япмаз.
Мен къурбанларынъыздан ве бахшышларынъыздан зияде ишанчлы севгинъизден разым, бутюнлей якъыладжакъ къурбанларынъыздан зияде Алланы биледжегинъизни истейим.
Манъа къурбан-бахшышларыны кетиргенде, айванларны соялар ве этлерини ашайлар. РАББИ оларны къабул этмез. Шимди О, къабаатларыны акъылгъа кетирир, гуналары ичюн джезалар, ве олар Мысыргъа къайтар.
Эгер сизлер «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим» деген сёзлернинъ манасыны бильген олсанъыз, къабаатсыз адамларны къабаатламаз эдинъиз.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Нане, таракъот ве зиранынъ ондан бир пайыны бересиз, лякин Къануннынъ энъ муимини: адалетлик, мераметлик ве садыкълыкъны – котерип атасыз. Биринджисини беджерип, башкъасыны да унутмамакъ керек.
бахшышынъны о ерде къалдыр ве барып, къардашынънен муаббетлеш. Бундан сонъ келип, бахшышынъны бер.
– Сизлер барып: «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим», – деген сёзлернинъ манасыны анъламагъа тырышынъыз. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.
Оны бутюн юрек, джан, акъыл ве къуветинънен севмек, якъын адамны да озюнъни севгенинъ киби севмек – эписи бутюнлей якъылгъан къурбанлардан ве бахшышлардан муимдир.
«Шимди фелестинлилер Гилгалгъа уджюм этеджек, мен исе РАББИге мураджаат этмедим», – деп тюшюндим. Шунынъ ичюн къурбан чалып якъмагъа къарар эттим, – деди.
Смаил Шаулгъа: – Ахмакъ шей яптынъ, чюнки Алланъ олгъан РАББИнинъ санъа берильген эмирини беджермединъ. Беджерген олсанъ, РАББИ сенинъ Исраильге япкъан падишалыгъынъны даимий этер эди.