16 Смаил Шаулгъа: – Токъта, РАББИ манъа геджеси айткъан сёзлерини айтайым, – деди. Шаул исе: – Айт, – деди.
Ахия, онынъ къапудан киреяткъанда аякъ давушларыны эшитип: – Кир, Еровоамнынъ къадыны. Санъа озюнъни башкъа бир адам косьтермеге не керек? Меним санъа къоркъунчлы хаберим бар.
Падиша кене онъа: – Даа къач кере мен сени, РАББИнинъ Ады ичюн, манъа тек догърусыны айтмагъа ант этмеге меджбур этеджегим? – деди.
Ешая онъа: – РАББИнинъ сёзлерини динъле.
Йирмея пейгъамбер бутюн бу сёзлерни Ерусалимде Ехуданынъ падишасы Цидкиягъа айтып берди.
Шимди огюмде турунъыз, мен РАББИнинъ огюнде, РАББИ сизге ве баба-деделеринъизге япкъан эйиликлери ичюн, сизлернен давалашаджагъым.
Шаул: – Оларны амалеклилерден кетирдик. Халкъ къой-эчки ве туварларнынъ энъ яхшысыны РАББИге, сенинъ Алланъа къурбан чалмакъ ичюн сакълады. Къалгъаныны исе бутюнлей ёкъ эттик, – деди.
Смаил: – Сен озь-озюнъни пек алчакъ сая эдинъ, лякин Исраиль къабилелерининъ башлыгъы олдынъ, ве РАББИ сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы этти.
Шеэрнинъ четине якъынлашкъанда, Смаил Шаулгъа: – Хызметчинъе айт, бизим огюмизде кетсин, – деди. О да огде кетти. – Сен исе шимди токъта, мен санъа Алланынъ айткъанларыны ачайым, – деди.