42 Шаул: – Меним я да огълум Ёнатаннынъ къабаатыны косьтер, – деди. Къабаат Ёнатангъа костерильди.
Адам джереп ташыны ата, амма онынъ косьтергени РАББИден келе.
Давада биринджи айткъан акълы корюнир, лякин башкъасы келип оны сынар.
Сонъра денъизджилер бири-бирлерине: – Айды, башымызгъа бу къаза-беля ким ичюн кельгенини билейик деп, келинъ, джереп чекейик, – дедилер. Джереп чектилер, ве о, Юнускъа чыкъты.
Ехошуа онынъ къорантасындан бирер-бирер адам янына кельмесини буюрды, ве Ехуданынъ къабилесинден олгъан Зерах огълу Завдийнинъ торуны Къармий огълу Акъан косьтерильди.
Шаул: – Я РАББИ! Исраильнинъ Алласы! Догъру джевап бер, – деди. Къабаат Шаулнен Ёнатангъа косьтерильди, халкъ исе гунасыз олып чыкъты.
Шаул Ёнатангъа: – Айт, не яптынъ? – деди. Ёнатан эр шейни айтып берди: – Мына, элимдеки таякънен бираз бал ашадым. Энди ольмек кереким, – деди.