18 Шаул Ахиягъа: – Алланынъ Сандыгъыны кетир, – деди. Алланынъ Сандыгъы о вакъыт Исраиль огъулларында эди.
– Васиет Сандыгъы да, Исраиль де, Ехуда да – чадырлар ичинде, Ёав эфендим де, эфендимнинъ къуллары да – тарлада, дженкте. Мен исе, эвиме кирип, ашап-ичип, апайымнен насыл ятар эдим! Ёкъ, сенинъ аятынънен ант этем, мен буны япмам! – деди Урия Давуткъа.
О, руханий Элазарнынъ огюнде турсун ве Ур алетлери ярдымынен РАББИнинъ огюнде чыкъкъан къарар акъкъында сорасын. Онынъ сёзюне коре о ве Исраиль огъулларынынъ эписи, бутюн джемаат эр бир шейни башласынлар ве эр бир шейни битирсинлер.
Исраиллилер Бет-Эль шеэрине келип, Алладан: – Бизни Биньямин къабилесине къаршы ким алып бараджакъ? – деп сорадылар. РАББИ джевап берип: – Сизлерни Ехуда алып бараджакъ, – деди.
Исраиль огъуллары кетип, акъшамгъадже РАББИнинъ огюнде агъладылар ве Ондан: «Къардашларымыз биньяминлилернен дженкни девам этейикми, ёкъмы?» – деп сорадылар. РАББИ джевап берип: «Оларнен дженклешинъиз!» – деди.
Шаул халкъына: – Адамларымызны топлап, бизнен ким олмагъаныны бакъынъыз, – деди. Бакъып чыкъсалар, Ёнатан ве онынъ силя ташыйыджысы ёкъ.
Шаул: – Геджеси фелестинлилернинъ пешинден къувайыкъ, сабагъадже оларнынъ эр бир шейини тартып алайыкъ, бирисини сагъ къалдырмайыкъ, – деди. Онъа: – Санъа не яхшы олып корюнсе, шуны яп, – дедилер. Руханий исе: – Аллагъа мураджаат этейик, – деди.
Давут, Шаул онъа къаршы ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаны акъкъында бильген сонъ, руханий Авиатаргъа: – Эфодны кетир, – деди.
Алланынъ Сандыгъыны алып, Дагон путханесине кирсетти ве оны Дагон путнынъ янына къойдылар.
Кирьят-Яримнинъ сакинлери келип, РАББИнинъ Сандыгъыны алдылар ве оны байыргъа, Авинадавнынъ эвине кетирдилер. РАББИнинъ Сандыгъыны сакъламакъ ичюн, огълу Элазарны айырып азиз эттилер.