16 Биньяминнинъ Гивасындаки Шаулнынъ сакъчылары, фелестинлилернинъ анда-мында къалабалыкъ ичинде дагъылып чапкъаныны корьдилер.
Акъшам олар къайтып, копек киби, увулдайлар, шеэрнинъ этрафыны айланып чыкъалар.
Къуртар мени, эй, Алла, сувлар джаныма къадар етти.
– Мысырлыларгъа къаршы мысырлыларны ёллайджагъым, къардаш къардашына, дост достуна, шеэр шеэрге, падишалыкъ падишалыкъкъа къаршы дженк этеджеклер.
Учь юз аскер борулар чалгъанда, РАББИ ойле япты ки, ордудаки кишилер силяларыны бир-бирлерине къаршы догъурттылар. Оларнынъ ордусы Церера тарафкъа тап Бет-Шиттагъа къадар къачып барды. Озен янына, Таббат янындаки Авел-Мехолагъа къадар къачып кеттилер.
Тарладаки Фелестин ордусыны шиддетли къоркъу сарып алды. Илери болюклер ве эр ерни дарма-дагъын эткен адамлары къалтырап башлады, бутюн ер титреди, ве эписини Алладан кельген буюк къоркъу къаплады.
Шаул халкъына: – Адамларымызны топлап, бизнен ким олмагъаныны бакъынъыз, – деди. Бакъып чыкъсалар, Ёнатан ве онынъ силя ташыйыджысы ёкъ.
Шаул ве онынънен берабер олгъан халкъ къычырып, дженк мейданына кельдилер. Анда фелестинлилер къылычларынен бир-бирлерини ольдюре эдилер; къалабалыкъ пек буюк эди.