18 Смаил РАББИни чагъырды, ве РАББИ шу куню гудюрди ве ягъмур йиберди. Халкъ РАББИден ве Смаилден пек къоркъты.
Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды
Учь куньден сонъ Ехуда ве Биньямин акъайлары Ерусалимде топлаштылар. Бу, докъузынджы айнынъ 20-нджи кунюнде олды. Бутюн халкъ Алланынъ Эви огюндеки мейданда отурды, топлашувнынъ себебинден ве кучьлю ягъмурдан дыр-дыр къалтырай эди.
Я инсанларны джезаламакъ, я топракъны сувармакъ, я мерамет косьтермек ичюн ягъмурны ягъдырыр.
Исраиллилер РАББИнинъ къудрети мысырлыларнен не япкъаныны корьдилер. Халкъ, РАББИден къоркъып, Онъа ве Онынъ къулу олгъан Мусагъа инанды. О заман Муса ве Исраиль огъуллары РАББИге бу тюркюни йырладылар:
РАББИ аморлыларны Исраильнинъ огъулларына берген куню Ехошуа РАББИни чагъырып, исраиллилернинъ огюнде: – Кунеш! Гивоннынъ устюнде токъта! Ай! Аялон вадийи устюнде токъта! – деди.
О куню РАББИ Ехошуаны бутюн Исраильнинъ козю огюнде шуретледи. Бундан сонъ халкъ, Мусадан къоркъкъаны дайын, Ехошуадан да онынъ омрю боюнджа къоркътылар.