15 Халкъ Гилгалгъа кетип, Шаулны РАББИнинъ огюнде Гилгалда падиша яптылар ве анда РАББИге аманлыкъ къурбанларыны чалдылар. Шаул ве бутюн Исраиль анда пек шенъленди.
Падиша къайтып, Иордан озенине кельди, ехудалылар исе, падишаны къаршылап, оны Иордандан кечирмек ичюн, Гилгалгъа кельдилер.
Сонъ исраилли огъланларгъа, РАББИге бутюнлей якъылгъан къурбанларыны чалмагъа ве таналарны сойып аманлыкъ къурбанларыны чалмагъа эмир этти.
Сиз исе шимди макътанасыз, бурун котерип юресиз. Эр бир бойле макътанчакълыкъ ямандыр.
Смаил халкъны РАББИге, Мицпа шеэрине чагъырды.
Смаил бутюн халкъкъа: – РАББИ кимни сечип алгъаныны коресизми? Халкънынъ арасында онъа тенъ кельген ёкъ, – деди. О заман бутюн халкъ: – Яшасын падиша! – деп къычырды.
Менден эвель Гилгал шеэрине бар, мен анда айванларны къурбан чалып бутюнлей якъмакъ ве аманлыкъ къурбанлары кетирмек ичюн келирим. Меним кельгенимни еди кунь бекле, сонъ не япмакъ кереклигини санъа анълатырым, – деди.
Смаил бутюн Исраиль халкъына: – Мына мен сизинъ айткъанларынъызны динълеп, сизге падиша къойдым.
Шимди ашлыкъ ормакъ вакъты дегильми? Лякин мен РАББИни чагъырырым да, О, гудюрди ве ягъмур йиберер. Сонъ сиз, озюнъизге падиша талап этмекнен РАББИнинъ огюнде насыл буюк гуна къазангъанынъызны корер ве билирсинъиз, – деди.
Халкъ Смаилнинъ сёзлерини динълемеге разы олмады ве: – Ёкъ, бизим падишамыз олсун, – деди.