22 РАББИден: – О мында энди кельгенми? – деп сорадылар. РАББИ: – Мына, о керваннынъ алетлери арасында сакълана, – деди.
Онынъ ичинде олгъан огъуллары талашып башладылар, ве Рефикъа: «Бу манъа не ичюн олды?» – деп тюшюнди ве барып, РАББИден сорады.
Бундан сонъ Давут РАББИден: – Ехуданынъ бирде-бир шеэрине кетейимми? – деп сорады. РАББИ онъа: – Кет, – деди. Давут: – Къайда кетейим? – деп сорады. – Хевронгъа, – деди РАББИ.
Давут заманында бир-бир артындан учь йыл девамында ачлыкъ олды. Давут бу акъта РАББИден сорады, ве РАББИ: – Бу, Шаул ве онынъ къан ичиджи эви ичюн, гивонлыларны ольдюргенлери ичюн олды, – деди.
О, руханий Элазарнынъ огюнде турсун ве Ур алетлери ярдымынен РАББИнинъ огюнде чыкъкъан къарар акъкъында сорасын. Онынъ сёзюне коре о ве Исраиль огъулларынынъ эписи, бутюн джемаат эр бир шейни башласынлар ве эр бир шейни битирсинлер.
Эр бир озюни юксельткен адам алчакълатыладжакъ. Озюни алчакълаткъан исе юксельтиледжек.
Ехошуанынъ олюминден сонъра, Исраиль огъуллары РАББИни чагъырып, Ондан: – Ханаанлыларгъа къаршы бизден ким биринджи чыкъаджакъ? – деп сорадылар.
Исраиллилер Бет-Эль шеэрине келип, Алладан: – Бизни Биньямин къабилесине къаршы ким алып бараджакъ? – деп сорадылар. РАББИ джевап берип: – Сизлерни Ехуда алып бараджакъ, – деди.
Исраиль огъуллары кетип, акъшамгъадже РАББИнинъ огюнде агъладылар ве Ондан: «Къардашларымыз биньяминлилернен дженкни девам этейикми, ёкъмы?» – деп сорадылар. РАББИ джевап берип: «Оларнен дженклешинъиз!» – деди.
ве Харун огълу Элазарнынъ огълу Пинехас онынъ огюнде хызмет эте эди. – Къардашларымыз олгъан Биньямин къабилесинен дженкни девам этейикми? – деп сорадылар исраиллилер. – Я да дженкни токътатайыкъмы? РАББИ оларгъа джевап берип: – Дженклешинъиз! Ярын Мен оларны къолларынъызгъа берерим! – деди.
Сонъ Биньямин къабилесининъ сойларына бирер-бирер кельмесини эмир этти, ве Матрийнинъ сою сечильди. Сонъ Киш огълу Шаул косьтерильди. Оны къыдырып башладылар ве тапмадылар.
Шаул Алладан: – Фелестинлилернинъ пешинден къувайыкъмы? Оларны Исраиль къолуна теслим этеджексинъми? – деп сорады. Амма Алла шу куню онъа джевап бермеди.
Смаил: – Сен озь-озюнъни пек алчакъ сая эдинъ, лякин Исраиль къабилелерининъ башлыгъы олдынъ, ве РАББИ сени ягънен сюртип, Исраильнинъ падишасы этти.
Ахимелек РАББИден онынъ акъкъында сорап, онъа аш ве фелестинли Гольятнынъ къылычыны берди, – деди.
Давут, Шаул онъа къаршы ярамай шей тюшюнип чыкъаргъаны акъкъында бильген сонъ, руханий Авиатаргъа: – Эфодны кетир, – деди.
Давут РАББИден, Алласындан кучь алып, Ахимелех огълу Авиатаргъа: – Манъа эфодны кетир, – деди. Авиатар эфодны Давуткъа кетирди.
Давут, РАББИге мураджаат этип: – Бу айдутлар сюрюси пешинден къувалайыммы? Оларны къувып етеримми? – деп сорады. РАББИ онъа: – Къувала. Мытлакъа оларгъа етип олурсынъ ве эписини къуртарырсынъ, – деди.
Шаул джевапланып: – Мен биньяминлим, Исраильнинъ энъ кучюк къабилесинденим. Союм да бутюн Биньямин къабилеси сойларындан энъ кучюк. Буны манъа не ичюн айтасынъ я? – деди.