Эр шейни Озюне яраткъан Алла чокъ огъулларына шурет бермеге истей. Шунынъ ичюн, ве бу тек догъру ки, Алла огъулларнынъ Баш Къуртарыджысыны азаплардан кечирип, Оны къусурсыз япты.
О, бурулгъан кягъытны алгъанда, дёрт айван ве йигирми дёрт акъсакъал Къозунынъ алдына ерге йыкъылдылар. Эр бирининъ къолунда арфа ве алтын чанакълар бар эди. Чанакълар къокъулы миске, азизлернинъ дуваларына толу эди.
Шимди РАББИнинъ огюнде ве Онынъ ягънен сюрткен адамы огюнде шаат олунъыз: эгер мен бирисининъ бугъасыны я эшегини алгъан, бирисини алдаткъан я да бирисини зорлагъан, бахшышлар алып, ишине козь юмгъан олсам, айтынъыз, эписини одерим, – деди.
Бир кунь РАББИ Смаилге деди: – Шаулгъа даа не къадар янаджакъсынъ? Мен оны Исраиль падишалыгъы тахтындан алып ташладым. Бойнузынъны ягънен толдур да, бар. Мен сени вифлеемли Йишайгъа ёллайым. Онынъ огъуллары арасында Мен падишалыкъкъа ляйыкъ адамны таптым.
Смаил ягъ толу бойнузыны алып, Давутны агъаларынынъ козю огюнде ягънен ягълады, ве шу куньден башлап, РАББИнинъ Руху Давутта къуветли эди. Сонъ Смаил Рамагъа кетти.
Шеэрнинъ четине якъынлашкъанда, Смаил Шаулгъа: – Хызметчинъе айт, бизим огюмизде кетсин, – деди. О да огде кетти. – Сен исе шимди токъта, мен санъа Алланынъ айткъанларыны ачайым, – деди.