27 Мына шу сабийни сорап дува эткен эдим, ве РАББИ сорагъанымны берди.
Явец Исраильнинъ Алласыны чагъырып: «РАББИм! Манъа Озь эйилигинъни косьтергейдинъ, топрагъымнынъ сынъырларыны кенишлеткейдинъ, меним янымда олгъайдынъ, мени къорчалагъайдынъ, мен дерт чекмегейдим!» – деди. Сонъ РАББИ Явецке тилегини берди.
Ах, низамнамелеринъни тутмагъа меним ёлларым баргъан олса эди!
Дагъларгъа козьлеримни котеририм, манъа ярдым къайдан келир?
Эй, яманлыкъ япкъанларнынъ эписи, узакълашынъыз менден, чюнки РАББИ агълагъанымны эшитти.
Назарейлигининъ бутюн вакътында о, РАББИнинъ азизи олсун.
Соранъыз – сизге бериледжек. Къыдырынъыз – тападжакъсыз. Такъырдатынъыз – сизге ачыладжакъ.
Эгер Алла истеклеримизни эшиткенини бильсек, истеклеримизни О беджереджегини де билемиз.
Элий Элкъананы ве къадыныны багъышлады ве: «РАББИден сорагъан ве РАББИге берильген бала ерине РАББИ санъа шу къадындан даа бала берсин!» – деп айтты. Сонъ олар озь эвине кеттилер.