15 Ханна джевап берип: – Ёкъ, эфендим, мен сархош дегилим! Мен – юрегинде буюк къайгъы олгъан къадыным. Шарап ве башкъа бир ички ичмедим, РАББИге джанымны якъкъан шейлерни айта эдим.
Шимди джаным тамчы-тамчы ичимден чыкъа, беля куньлери этрафымны сарды.
Яшын яшынлатып, душманларны дагъыт, окъларынъны атып, оларны шашырт!
О вакъыт мен Алланынъ къурбан ерине, мени чокъ къувандыргъан Аллама бараджагъым. Санъа сантыр чаладжагъым, эй, Алла, меним Аллам!
Къанатларынъ кольгесинде къуванаджагъым, чюнки Сен манъа ярдымджы олдынъ.
Джаным Санъа япышты, Сенинъ онъ къолунъ мени къатты тута.
Адамнынъ гъамыны тек юреги билир, озь къуванчыны да башкъасынен больмез.
Йымшакъ джевап гъазапны ятыштырыр, акъаретли сёз исе ачув къозгъар.
Сабырнен укюмдарны да къандырмакъ мумкюн, йымшакъ тиль кемикни де сындырыр.
Къаранлыкъта турып, токътамайып, геджелери къычыр; Раббининъ огюнде юрегинъни бошат; къолларынъны Онъа узат, эр сокъакъ башында ачлыкътан ольген балаларынънынъ джанлары ичюн ялвар.
Къулунъны ярамай къадын деп беллеме, чюнки мында озюмнинъ буюк къайгъым ве дердим акъкъында айтам, – деди.
Мицпада топлашып, РАББИнинъ огюнде сув алып тёктилер, шу куню бир шей ашамадылар ве: – РАББИнинъ огюнде гуна къазандыкъ, – дедилер. Смаил Мицпа шеэринде Исраиль огъулларына ёлбашчылыкъ этти.