12 Ханна РАББИнинъ огюнде чокъ вакъыт дува эткенде, Элий онынъ дудакъларына бакъа эди.
Бир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяени айтып берди:
Эр тюрлю дува ве ялварувларнен, эр вакъыт Рухнен дува окъунъыз. Буны акъылынъызда тутып, бутюн азизлер ичюн эр вакъыт гъайретнен ялварынъыз.
Эр вакъыт токътамайып дува окъунъыз, шукюр этип, дувада дикъкъатлы олунъыз.
даима дува окъунъыз,
Бойлеликнен, тедавийленмек ичюн, бири-биринъизге гуналарынъызны айтынъыз ве бири-биринъиз ичюн дува этинъиз. Инсафлы адамнынъ дувасы чокъ шей япа биле.
– Эй, Ордуларнынъ РАББИси! Эгер къулунънынъ къайгъысыны корьсенъ, мени акълынъда тутып унутмасанъ ве манъа, Сенинъ къулунъа огълан бала берсенъ, мен оны Санъа берерим, омюрбилля башына устра тиймез, – деп, адакъ берди.
Ханна ичинден дува окъуй, дудакълары къыбырдай, сеси исе чыкъмай эди. Шунынъ ичюн Элий оны сархош белледи