12 «Манъа эр шей мумкюн», – дейсинъиз, амма эр шей файдалы дегиль. «Манъа эр шей мумкюн», амма мен ич бир шейнинъ къулу олмайым.
Акъай къадыннен ятып, акъайда урлугъы акъкъанда, олар экиси де сувнен ювунсынлар. Акъшамгъадже олар арам олур.
Шунынъ ичюн еудийлер сагъ олгъан адамгъа: – Бугунь раатлыкъ куню. Санъа тёшегинъни алып кетирмеге мумкюн дегиль! – дедилер.
Биз билемиз ки, Къанун Рухтан келе, мен исе бедени ве къаны олгъан адамым. Гуна мени сатын алды ве озюне къул япты.
Путларгъа багъышлангъан ашларны ашамакъ акъкъында айтсакъ, биз шуны билемиз: пут дюньяда ич бир шей дегиль, ве бирден-бир Алладан башкъа алла ёкъ.
Эгер башкъаларнынъ сизлерден файдаланмакъ акъкъы олса, бизим акъкъымыз даа чокъча дегильми? Амма биз бу акътан файдаланмадыкъ. Аксине, Месихнинъ Къуванчлы Хаберине кедер этмесин деп, эр шейге сабыр этип юремиз.
Беденимни къыйнайым, оны озюме къул япам, башкъаларыны огреткенимнен, озюм ляйыкъсыз олып къалмайым.
Бунъа акъкъымыз олмагъанындан дегиль, сизлерге мисаль косьтермек ичюн ве сиз бизден орьнек аладжагъынъыз ичюн, шуны япа эдик.
Севги акъшамларынъызда бу адамлар – къара лекелердир. Олар сизлернен берабер къоркъмайып ашап-ичелер, лякин тек озьлерини бакъалар. Олар – ельнен алып кетирильген ягъмурсыз булутлардыр, кеч кузьде мейвасыз къалгъан, тамырынен чыкъарылып ташлангъан, эки кере ольген тереклердир.